Γιώργος Σεφέρης! Η Κηδεία του Γίνεται Μία Δυνατή Φωνή Ενάντια στη Χούντα!

Η Αθήνα, μέσα από την κηδεία του Σεφέρη, εκφράζει την αντίθεσή της στη δικτατορία. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1971 έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Σεφέρης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές και πνευματικούς ανθρώπους του 20ού αιώνα. Ο Σεφέρης, που τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963, υπήρξε όχι μόνο σπουδαίος δημιουργός, αλλά και ενεργός διπλωμάτης, με βαθιά αγάπη για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της. Η Ελλάδα αποχαιρετά τον μεγάλο ποιητή της. Ο θάνατός του προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση στον ελληνικό λαό. Χιλιάδες άνθρωποι συνόδευσαν την κηδεία του, μετατρέποντάς την σε μια σιωπηλή αλλά ισχυρή διαμαρτυρία ενάντια στη δικτατορία που κυβερνούσε τότε τη χώρα. Η φωνή του Σεφέρη, που είχε ήδη ταχθεί κατά του καθεστώτος, συνέχισε να εμπνέει όσους αγωνίζονταν για ελευθερία και δημοκρατία. Η παρακαταθήκη του παραμένει ζωντανή μέσα από το έργο του, το οποίο εξακολουθεί να μιλά για την ανθρώπινη μοίρα, τον πόνο, αλλά και την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο.

Η είδηση κυριάρχησε σε όλα τα ελληνικά και διεθνή πρακτορεία, την ώρα που η χώρα βρισκόταν υπό το καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών από το 1967. Η κηδεία του Νομπελίστα (Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1963) εξελίχθηκε σε μαζική διαδήλωση, με χιλιάδες πολίτες να ενώνουν τη φωνή τους κατά του καθεστώτος. Το πολιτικό κλίμα της εποχής ήταν ήδη φορτισμένο. Τον Απρίλιο του 1970, η διεθνής κατακραυγή είχε εξαναγκάσει το καθεστώς να αποφυλακίσει τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο κορυφαίος συνθέτης, σε καθεστώς αυτοεξορίας στο Παρίσι, συνέχισε τον αγώνα του μέσα από τη μουσική και τον δημόσιο λόγο, κρατώντας ζωντανό το μήνυμα της αντίστασης. Ο θάνατος του Σεφέρη, λοιπόν, δεν σήμανε μόνο το τέλος μιας μεγάλης ποιητικής φωνής, αλλά έγινε το σύμβολο ενός λαού που, ακόμα και μέσα στη σιωπή της λογοκρισίας, βρήκε τρόπο να εκφράσει την ελπίδα για ελευθερία.

Γράφουν «ΤΑ ΝΕΑ» στις 21 Σεπτεμβρίου. Όλα τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία καθώς και οι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί μετέδωσαν εκτενή τηλεγραφήματα από την Αθήνα για το θάνατο του τιμημένου με Βραβείο Νόμπελ (1963) Έλληνος ποιητού με μακρά στοιχεία για τη ζωή, το έργο και την πνευματική προσφορά του». Ο Μίκης τηλεγραφεί στη Χούντα. Τον Απρίλιο του 1970, η διεθνής κατακραυγή είχε αναγκάσει τη Δικτατορία να απελευθερώσει τον κρατούμενο Μίκη Θεοδωράκη και έκτοτε ο συνθέτης βρίσκεται αυτοεξόριστος στο Παρίσι. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1971, «ΤΑ ΝΕΑ» δημοσιεύουν το τηλεγράφημα του Μίκη προς τη Χούντα με το οποίο ζητά να παρευρεθεί στην κηδεία του Γιώργου Σεφέρη. Ο ραδιοσταθμός του Λονδίνου μετέδωσε χθες το βράδυ ότι ο συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης όταν ανηγγέλθη ο θάνατος του Γιώργου Σεφέρη απέστειλε τηλεγράφημα προς τον πρεσβευτή της Ελλάδος στο Παρίσι. Το τηλεγράφημα έχει ως εξής. Στενός συνεργάτης του Γιώργου Σεφέρη, ζητώ να μου παρασχεθή άδεια διαρκείας 24 ωρών, όπως δυνηθώ να παραστώ στην κηδεία του. Τελικά δεν στάθηκε δυνατό να είναι παρών ο Θεοδωράκης στην κηδεία του.

Παρόντα όμως ήταν τα τραγούδια του, με τα οποία πλήθος συγκεντρωμένων μετέτρεψε την τελετή σε αντιδικτατορική διαδήλωση. Γράφουν «ΤΑ ΝΕΑ», της 23ης Σεπτεμβρίου 1971. Το Γιώργο Σεφέρη συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία προσωπικότητες του πολιτικού, επιστημονικού, πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου, αλλά και απλοί άνθρωποι του λαού με τη φορμά της δουλειάς. Αλλά η μεγάλη, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που κατευόδωσαν τον Ποιητή στο μεγάλο του ταξίδι ήταν νέοι, κυρίως φοιτηταί του Πανεπιστημίου, σπουδασταί άλλων Ανωτάτων Σχολών, αλλά και εργαζόμενοι νέοι. Οι νέοι έσπευσαν να σηκώσουν το νεκρό στα χέρια τους, στο Νεκροταφείο, οι νέοι έφεραν τα πολυάριθμα στεφάνια, οι νέοι άρχισαν να τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο, το μελοποιημένο από το Μίκη Θεοδωράκη ποίημα του Σεφέρη «Άρνηση» και το κρητικό δημοτικό τραγούδι «Πότε θα κάνη ξαστεριά».

Οι νέοι άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα. Οι νέοι ήταν εκείνοι που κατέκλυσαν από πολύ νωρίς το Ναό. Ήδη στις 3 μ.μ., ο Ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στην Πλάκα, ήταν ασφυκτικά γεμάτος, καθώς και όλοι οι γύρω δρόμοι και τα πλήθη εξακολουθούσαν να προσέρχονται ολοένα πυκνότερα. Κατά το Ασσοσιέιτεντ Πρες, περί τα 3.000 άτομα έξω από το ναό που κηδεύθηκε ο Σεφέρης, κραύγαζαν “Δημοκρατία – Ελευθερία” και τραγουδούσαν γνωστό τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη. Κατά το αυτό πρακτορείο, η κηδεία του ποιητή Σεφέρη ήταν η πρώτη ευκαιρία για τους Έλληνες να εκφράσουν τα αισθήματά τους, από την εποχή της κηδείας του Γεωργίου Παπανδρέου, την οποίαν είχαν παρακολουθήσει 250.000 άτομα, κραυγάζοντας συνθήματα εναντίον του καθεστώτος».



Ακολουθήστε μας στο Facebook