Ο ΜΕΓΑΛΟΣ Έρωτα για τον Μάνο Κατράκη, και το Τραγικό της Τέλος! Λίντα Άλμα

Όμορφη και «εύθραυστη σαν μπιμπελό», όπως έλεγε ο επί χρόνια παρτενέρ της, Γιάννης Φλερύ, η Λίντα Άλμα ήταν μια από τις καλύτερες χορεύτριες που πέρασαν από την Ελλάδα στο μουσικό θέατρο, η οποία έφερε ένα νέο ήθος στη διασκέδαση. Και μπορεί ο Γιάννης Φλερύ να ήταν ο παρτενέρ της στην πίστα, στη ζωή της όμως ερωτεύτηκε όσο κανέναν, τον Μάνο Κατράκη. Η Αλμα μπορεί να μοιραζόταν τη σκηνή με τον Φλερύ, ο έρωτας όμως της ζωής της ήταν ο Μάνος Κατράκης. Οι δυο τους συναντήθηκαν το 1955. Τον γνώρισα, όταν ίδρυε το Ελληνικό Λαϊκό θέατρο, στο Πεδίο του Άρεως. Τον γνώρισα βλέποντας μια παράστασή του. Δεν τον είχα ξαναδεί στο θέατρο. Έπαιζε στο θέατρο Αθηνών το “Τέλος του ταξιδιού” του Σέριφ, μαζί με τον Κωνσταντάρα, που τον ήξερα πολύ καλά. ‘Έλα να δεις αυτή την παράσταση”, μου είπε. Εκεί τον πρωτοείδα.

Με εντυπωσίασε πολύ και σαν ηθοποιός και σαν παρουσία και θέλησα να τον γνωρίσω από κοντά. Με τα πρώτα λόγια που μου είπε, σαν να χτύπησε η καρδιά μου. Ήταν κάτι καινούργιο για μένα. Έτσι αρχίσαμε, έχει εξομολογηθεί η ίδια στον Δημήτρη Γκιώνη. Ο Κατράκης από την πλευρά του αναφέρει στη βιογραφία του, που έχει γράψει ο Αλέξης Κομνηνός: «Η Λίντα αντικατέστησε ότι είναι δυνατόν να υπάρξει αγαπημένο σε έναν άνθρωπο. Μάνα. Πατέρα. Ερωμένη. Σύζυγο. Φιλενάδα, θύμα. Τι να σου πω. Υπηρέτη. Αφέντη. Τι να σου πω. Δηλαδή δεν νομίζω ότι βρίσκονται εύκολα τέτοιοι άνθρωποι. Είναι ένα πλάσμα άλλου κόσμου!. Έγώ της έδωσα μάλλον πίκρες. Όμως την λατρεύω. Και τελικά πέρα από τη Λίντα δεν υπάρχει τίποτα άλλο πια. Ούτε υπήρξε, ούτε υπάρχει. Κι αυτό από τον πρώτο καιρό που την γνώρισα». Η σχέση τους κράτησε τριάντα χρόνια. Παντρεύτηκαν το 1979 και έζησαν πολλά σκαμπανεβάσματα, η αγάπη τους όμως παρέμεινε ζωντανή, μέχρι το 1984 που ο Κατράκης έφυγε από τη ζωή. Άλλωστε, θαύμαζαν απεριόριστα ο ένας τον άλλον: εκείνος την πίστευε ως χορεύτρια, εκείνη τον λάτρευε ως ηθοποιό και σεβόταν τους ιδεολογικούς του αγώνες. Εγώ από τη στιγμή που γνώρισα τον Μάνο άρχισα να καταλαβαίνω διαφορετικά τη ζωή. Ως τότε μπορώ να πω ότι ήμουν ένα παιδί.

Είχα βέβαια αγωνιστεί πολύ, είχα μάθει πολλά, αλλά όχι στο επίπεδο που με έμαθε ο Μάνος: να υπερασπίζομαι τη ζωή μου και τη δουλειά μου, αυτά που κάνω να έχουν κάποιο σκοπό. Το χρέος που είχα απέναντι στον εαυτό μου και στη δουλειά μου, αυτός μου τα' μάθε» ανέφερε στη συνέντευξή τής στην Ελευθεροτυπία, το 1985, έναν χρόνο μετά από τον θάνατο του Κατράκη. Μετά από τον θάνατο του Κατράκη, αφοσιώθηκε στην ίδρυση ενός μουσείου, όπου οι επισκέπτες θα είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά σκηνικά κοστούμια, αφίσες, μαγνητοταινίες και θεατρικό υλικό από την πλούσια διαδρομή του. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να δει το όνειρό της να γίνεται πραγματικότητα. Πέθανε από καρκίνο σε ηλικία 73 ετών στις 2 Αυγούστου 1999.



Ακολουθήστε μας στο Facebook