Καθηλωτική Φωνή, Υπηρέτης της Τέχνης! Ο Χωροφύλακας! Από Ελληνικό Κινηματογράφο Θανάσης Τζενεράλης

Σοβαρός με επιβλητική φυσιογνωμία ο Θανάσης Τζενεράλης, ξεκίνησε από βαθύφωνος του λυρικού θεάτρου, αλλά πολύ σύντομα έδωσε ένα σπουδαίο «παρών» στο ελεύθερο θέατρο και στον ελληνικό κινηματογράφο. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών και ξεκίνησε την καριέρα του το 1940 στη Λυρική Σκηνή, όπου και παρέμεινε ως το 1950. Μάλιστα ήταν τόσο προσηλωμένος στην δουλειά του που διατηρούσε το δικό του προσωπικό βεστιάριο με στολές προκειμένου να είναι όσο το δυνατόν πιο πειστικός στο ρόλο του. Λένε κιόλας ότι δεν ήταν λίγες οι φορές που μετά από κάποια παράσταση, δεν άλλαζε καν, με αποτέλεσμα να κυκλοφορεί στους δρόμους ντυμένος στρατηγός και να… διασκεδάζει με φανταράκια που του… βάραγαν προσοχές καθώς περνούσε από μπροστά τους!

Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το ελεύθερο θέατρο, με σημαντικότερη συνεργασία το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας (Κ.Θ.Β.Ε.), στο οποίο είχε πολυετή θητεία. Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1949 στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Τελευταία Αποστολή» για να συνεχίσει τη συνεργασία του με τον Φίνο σε εκλεκτές ταινίες που έγραψαν ιστορία. Στο σύνολο της καριέρας του έπαιξε σε 31 κινηματογραφικές ταινίες εκ των οποίων οι 12 της Φίνος Φιλμ, στις οποίες και ανέδειξε το ταλέντο του. Δεν είναι τυχαίο ότι ήταν συμπρωταγωνιστής στις περισσότερες ταινίες του Μεγάλου ηθοποιού, Βασίλη Λογοθετίδη. Οι πλέον χαρακτηριστικοί ρόλοι του ήταν στις ταινίες της Φίνος Φιλμ «Έλα στο Θείο» (1950), «Μια Ζωή την Έχουμε» (1958), «Ηλίας του 16ου» (1959), «Μανταλένα» (1960). Εξαιρετικές ήταν οι ερμηνείες του στις ταινίες «Σάντα Τσικίτα», (1953) και «Δεσποινίς ετών 39» (1954) της Μήλας Φιλμ, καθώς και στην «Κάλπικη Λίρα» της Ανζερβός το 1955. Μετά τη συμμετοχή του στην ταινία «Μανταλένα» το 1960, εμφανίστηκε ξανά στον κινηματογράφο το 1975 στην ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου «Το Χρονικό μιας Κυριακής». Από τότε και μέχρι το τέλος της ζωής του αποσύρθηκε εντελώς από τα κοινά.

Μάλιστα ήταν τέτοιο το πάθος, η αφοσίωση και η προσήλωσή του στην ίδια την Τέχνη που ούτε θέματα υγείας δεν ήταν ικανά να τον σταματήσουν. Απολύτως χαρακτηριστικό αυτής της στάσης του είναι το γεγονός ότι μια περίοδο είχε τραυματιστεί αρκετά σοβαρά και οι γιατροί του συνέστησαν ανάπαυση και αποχή από την δουλειά, αλλά εκείνος δεν ήθελε ούτε να ακούσει ότι θα σταματούσαν οι παραστάσεις. Έτσι, πέρασε τους επόμενους 8 μήνες (δηλαδή μια πλήρη θεατρική σεζόν) συνεχίζοντας να παίζει, φορώντας σιδερένιο κορσέ επί σκηνής, χωρίς ποτέ να παραπονεθεί ή να αφήσει τους θεατές να καταλάβουν τον πόνο και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε. Όλα αυτά κράτησαν μέχρι το 1981 όταν πλέον σε ηλικία 71ός ετών συνταξιοδοτήθηκε και άφησε πίσω του την αγαπημένη του Θεσσαλονίκη για να επιστρέψει στην Αθήνα. Στην πρωτεύουσα έμεινε στην Βουλιαγμένη δίπλα στην γυναίκα του και κοντά στην μονάκριβη κόρη τους, χωρίς ποτέ να απασχολήσει τα φώτα της δημοσιότητας, μέχρι στις 5 Μαρτίου 1989 όταν και έφυγε από την ζωή ήσυχα όπως την έζησε…



Ακολουθήστε μας στο Facebook