Η Μοναξιά Είναι Αρρώστια, Εμένα με Σήκωσαν από το Σκοτάδι, και τα Πισώπλατα Μαχαιρώματα που... Νέλλη Γκίνη

Είχαν περάσει 15 ημέρες και δεν είχα βγει ούτε στο παράθυρο, θυμάται για μια περίοδο που είχε απομονωθεί στο σπίτι της. Η Νέλλη Γκίνη μίλησε για το πώς διαχειρίζεται τη μοναξιά, αλλά και την περίοδο που βίωνε την απώλεια της αδερφής της. Η ηθοποιός ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Όλα για τη Ζωή μας Vita» σε μια συζήτηση για την «επιδημία της μοναξιάς». Η ηθοποιός ανέφερε: «Εγώ τα πάω πολύ καλά με την μοναξιά. Υπήρξαν και διαστήματα που χρειαζόμουν βοήθεια. Όταν το επιλέγω, μου αρέσει, γιατί κάνω πολύ ωραία πράγματα και δεν το αφήνω με ρίξει». Στην πορεία, η Νέλλη Γκίνη είπε για την απώλεια που είχε: «Πριν δύο χρόνια έχασα την αδελφή μου αλλά τότε δεν ήθελα τίποτα, είχα κλειστά τα πάντα, φίλοι και συγγενείς προσπαθούσαν να κάνω κάτι αλλά εγώ δεν ήθελα.

Δεν ήθελα να φύγω από αυτό και εκεί κατάλαβα πως η μοναξιά είναι αρρώστια». Τέλος, πρόσθεσε: «Αγαπώ πάρα πολύ τη ζωή και πάντα ήμουν πολύ αισιόδοξη και θετικό άτομο. Τελικά με σήκωσαν οι φίλοι και η οικογένειά μου από το σκοτάδι. Είχαν περάσει 15 ημέρες και δεν είχα βγει ούτε στο παράθυρο αλλά τότε δεν το καταλάβαινα». Για την καριέρα της αλλά και για τα προβλήματα που είχε αντιμετωπίσει από συγκεκριμένο ρόλο μίλησε η ηθοποιός Νέλλη Γκίνη. Η Νέλλη Γκίνη τόνισε μεταξύ άλλων πως δέχθηκε πισώπλατα μαχαιρώματα στον καλλιτεχνικό χώρο. Μέσα σε όλη αυτή την πορεία νιώσατε, επειδή ήσασταν μια γυναίκα τόσο δυναμική και ανεξάρτητη, ότι είστε ο άνδρας του εαυτού σας; Θεωρώ ότι είμαι ο άνδρας και η γυναίκα του εαυτού μου. Νιώθω ότι είναι ένας τίτλος που μου ταιριάζει μια χαρά. Δεχθήκατε πισώπλατα μαχαιρώματα στον καλλιτεχνικό χώρο; Ναι, τα έχω ζήσει.

Απλά, λόγω του ότι είχα και τα χρήματα, επειδή δούλευα σε όλες αυτές τις δουλειές, μπορούσα να κάνω και τις «επαναστάσεις» μου. Όμως, από τη φύση μου είμαι έτσι. Δεν ξέρω πως θα ήμουν αν είχα ανάγκη. Ξέρετε, μιλάω πάντα για τον εαυτό μου, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι συμβιβάζονται γιατί πρέπει να πληρώσουν το ενοίκιο, το ρεύμα τους. Οι άνθρωποι που είναι έξω από τη δουλειά μας πολλές φορές μας ταυτίζουν και με τους ρόλους μας, δηλαδή μπορεί εγώ να παίζω μια πλούσια γυναίκα κακομαθημένη και να με ταυτίσουν με αυτό. Μου έχει συμβεί και μάλιστα στις αρχές της καριέρας μου όταν έκανα τη Μαρίνα στη «Γειτονιά μας». Εγώ τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου ήμουν η κακιά που είχα παρατήσει τον Γιασό και είχε καταντήσει μέθυσος.

Με έβλεπαν στο δρόμο εκείνη την εποχή και με βρίζανε, γιατί ταυτίζεται ο κόσμος με τους ρόλους μας, ειδικά εκείνη την εποχή. Θυμάμαι ότι είχα μπει σε ένα ταξί να πάω στο στούντιο και ο ταξιτζής, μόλις με είδε, μου είπε: «Θα σε πάω και θα σε αφήσω στα Νταμάρια να πεθάνεις, τέτοιος χαρακτήρας που είσαι κακιασμένη». Είχα φοβηθεί τα πρώτα χρόνια. Μέχρι που πήγα και παρακάλεσα τον Κώστα Πρετεντέρη λέγοντας του «σας παρακαλώ, με βρίζουν κι εγώ δεν θέλω να με βρίζουν. Θέλω να με αγαπάνε, αυτή τη δουλειά την κάνω με αγάπη, κάντε κάτι». Κι αυτός ο τόσο σπουδαίος άνθρωπος, που πραγματικά ήρθε και μου έδωσε απλόχερα τόσα πράγματα στην αρχή της καριέρας μου, με κατάλαβε και άλλαξε το ρόλο μου στη «Γειτονιά μας» εν μια νυκτί.

Νέλλη Γκίνη